За националната припадност

Националноста е чувство на припадност, тоа чувство го поседува индивидуата.
Никој освен дотичната индивидуа неможе да ја детерминира таа припадност.
Друга работа се фактите - делата на таа индивидуа, тие можат да послужат како доказ за внатрешниот живот на индивидуата (чувствата, залагањата, идеите, намерите, целите на дејствување, кругот на општење и др.).
Но дури и фактите можат да се гледаат од разни ракурси.
Чувствата, залагањата, идеите, намерите, целите на дејствување, кругот на општење, сето тоа се променливи, динамични категории во било чиј живот.
На крајот, после нас остануваат само големите дела, и факти што не можат да се преиначат.

Погрешно е ние живеејќи во сегашноста да го присвојуваме минатото или да алудираме на иднината.

Иднината ни припаѓа нам

Ако реалната состојба со стандардот и со квалитетот на живеење во Македонија е лоша и не се поправила, дури се влошила, во поселедните 20 години, тогаш преку осознавање и прифаќање на тој факт можеме да се надеваме на промени на подобро. Да не се врзуваме со конкретни политички гарнитури и да го одбираме помалото зло, на тој начин само ќе си ја продолжиме агонијата.
Ние сме граѓани на оваа држава и имаме право да бараме подобри услови за живот. Политичарите се само менаџери на кои сме им го довериле управувањето со државата во определен мандат.
Се покажува дека сите наши досегашни менаџери (политичари) работеле лошо (низок стандард, лош имиџ, воен конфликт, нерешени надворешно политички прашања). Тоа што во моментот не гледаме алтернатива не значи дека во Македонија е исцрпена квотата на способни, морално подобни и интелектуални луѓе. Треба на секоја опција да и дадеме шанса, свесно проценувајќи што таа опција нуди за иднината на Македонија и каков багаж таа опција носи од минатото.
Минатото и кредибилитетот стекнат или изгубен претходно го спомнувам само во функција на предвидување на иднината.
Иднината ни припаѓа нам, да не дадеме никој да ни ја одзема.