„Левица е виновна за сè!“ или „Никој ништо не ти може Зоране!“

Македонскиот менталитет е тежок за разбирање. Тој не може да биде разбран користејќи логика, туку истражувајќи ја нелогичноста на инаетот, моралната плиткост на осветољубивоста и непродуктивноста на самооправдувањето.

Македонецот не си ги гледа своите грешки, не си ги признава, тој секогаш бара начин да се оправда и да ја префрли вината врз некој друг.

Тука, ги наведувам овие карактеристики на македонскиот менталитет, за да објаснам конкретни состојби после Парламентарните избори 2016 година.

Овие избори се важни за иднината на Република Македонија, затоа што следат по двогодишна политичка и институционална криза. Сепак, резултатите од овие избори не даваат надеж за видлив излез од кризата. Изборите не беа обични, туку беа оптоварени со очекувања.

Владејачката ВМРО ДПМНЕ очекуваше на овие избори да добие голема поддршка со која нејзините челници би добиле своевиден вид на амнестија за криминалите за кои се обвинети.

Опозицијата очекуваше победа, со која ќе се створеа предуслови државата да почне да се ослободува од стегите на ВМРО ДПМНЕ - политичката партија која постепено прерасна во лукративен клан.

Распределбата на мандатите и дава одлучувачка улога во формирањето Влада на ДУИ, политичката партија која до вчера беше во љубовна коалициско-тендерска прегратка со инкриминираната ДПМНЕ, и покрај тоа што истата претрпе голема загуба на доверба кај електоратот (веројатно баш поради силината на љубовната коалициско-тендерска прегратка со ДПМНЕ), која се преточи и во загуба на скоро половина од мандатите. Од ДУИ зависи дали во Република Македонија ќе се врати демократијата или ќе завладее уште посилна автократија.

Жално.
Жално е тоа што иднината на државата зависи од ДУИ, но, и уште пожално е тоа што опозицијата дури и сега после изборите не се преиспитува зошто не успеа убедливо да ги добие изборите, за да не зависи судбината на државата од ДУИ. 

Опозицијата не успеа да направи стратегија со која ќе ги растуреше клиентелистичките врски на голем број вработени во буџетската сфера со инкриминираната ДПМНЕ, па на тој начин тие луѓе да гласаат изразувајќи слободна волја, а не уценетост и страв.

Опозицијата не успеа да им објасни на граѓаните дека во било кое општество, па и во нашето, нема ништо поважно од праведноста и правдата. Дека причина за постоењето на државата е организирање на взаемните односи во општеството врз праведни основи.

Опозицијата не успеа да им објасни на граѓаните дека државата почива врз документите што ја опишуваат, а тие документи - Уставот и законите никој нема право да ги погазува.

Опозицијата не успеа да ги ослободи граѓаните од стравот едни од други. Страв кој неколку изборни циклуси по ред го користат коалициските партнери ВМРО ДПМНЕ и ДУИ за полесно да манипулираат со уплашените луѓе.

Опозицијата не успеа да им го објасни на граѓаните уставното уредување на Република Македонија и нивната рамноправност пред Уставот и законите; и во правата и во обврските.

И покрај сите овие неуспеси голем број од членовите на најголемата опозициска партија - СДСМ не ја бараат одговорноста за неуспехот на целата опозиција на овие избори внатре во партијата, туку надвор од неа. Ним им е виновна Левица - политичката партија што освои 1% од гласовите. Нивниот гнев не спласнува трета недела по изборите, па тие навредуваат и омаловажуваат. Тој гнев не дозволува нивниот разум да почне да работи. Затоа што ако му дозволеа на разумот да каже, тој би им рекол дека дури и сите гласови кои ги доби Левица да се стават на контото на СДСМ бројот на добиени мандати за нивната партија нема да се промени.

А ако беа уште малку поагилни во логичкото размислување овие членови на СДСМ ќе почнеа да прават пресметки за тоа колку граѓани на Р. Македонија не гласале за опозицијата токму поради тоа што на чело на нивната партија е Зоран Заев. Тој Зоран Заев што ветуваше „јадење живи луѓе“, тој Зоран Заев, градоначалник на Струмица, за кого има индиции дека при незаконските трансформации на земјоделско во градежно земјиште земал поткуп, тој Зоран Заев кој е аболициран и ослободен од кривично гонење, но со неповратно нарушен кредибилитет.

Не, не, не. Зоран Заев не виновен за ништо. Тој е свет човек, а свет човек не смее да биде обвинет за криминал. Нему никој ништо не му може! Никој ништо не ти може Зоранееееее, Зоранееееееее, Зоранеееееее.е.е.е!....... Чекајте другарчиња СДСовци, оваа песна ја имам веќе некаде слушнато... од едни други, заслепени со светоста на нивниот лидер, другарчиња...

Е тоа ви викам - тежок менталитет имаме... ментален...


Читајте и гледајте повеќе на темава:
http://b-n-z-r.blogspot.mk/2016/12/blog-post.html
http://b-n-z-r.blogspot.mk/2015/07/blog-post.html
http://b-n-z-r.blogspot.mk/2015/05/blog-post_14.html
http://produktinaumot.blogspot.mk/2014/02/blog-post_5.html
https://www.youtube.com/watch?t=16&v=5ptCYSaLFRI
https://www.youtube.com/watch?v=zkllQcVvo18

Последниот македонски император

Токму поради тоа што претходно веќе било создадено плодно тло без чие постоење груевузмот немаше да се случи, периодот на груевизмот треба да се прошири и пред експонирањето на Груевски на македонската политичка сцена. И токму поради достигнување на екстреми во моралните падови, и во злоупотребите и манипулациите со општеството целиот период ќе биде наречен по него, по Никола Груевски, последниот император македонски - груевизам.

Одмазнички менталитет (ние сме заглавени во минатото, а треба да одиме во иднината)

Својствено на нашиот одмазнички менталитет, одлучуваме да ѝ се одмаздиме на некоја политичка опција, поради тоа што имаме лошо животно искуство во време кога таа партија ја составуваше Владата. На тој начин се казнуваме и самите себеси и луѓето околу себе.

Значи, ние сме заглавени во минатото, а треба да одиме во иднината.

Ако нема праведност

Праведноста е основно сврзивно ткиво во организација на едно општество. Ако нема праведност - се губи причината за постоење на тоа општество. Затоа огромна глупост е се оправдува криминал со образложение дека „Државата (Нацијата) е загрозена“ или поради тоа што „Секој што е на власт - краде“. Државата е загрозена од самиот криминал. Чим тој се допуша и се оправдува - се допушта уништувањето на државата.

„Префрли ја вината“ - традиционална македонска игра

Од причина што пред, а посебно после парламентарните избори 2016 година, се создаде хајка од страна на приврзаниците на политичката партија СДСМ, во однос на политичката партија „Левица“ со обвинување дека последнава е виновна за изборниот пораз на СДСМ направив две пресметки.  Првата ги пресметува резултатите на партиите и на коалициите одделно, како што и учествуваа на избори; а втората ги пресметува гласовите на Левица на контото на коалицијата предводена од страна на СДСМ.
И во двете пресметки соодносот на добиените пратенички мандати останува ист.
Значи нападите спрема Левица се неосновани; и тоа уште повеќе ако земеме предвид дека дел од гласовите што ги доби Левица, при нејзино коалицирање со СДСМ немаше да ги добие таа коалиција. Тие гласачи можеби немаше да излезат на гласање, или ќе го дадеа својот глас за друга политичка опција.

Пресметката е тука:
https://docs.google.com/spreadsheets/d/1OMyPsLhc5cL3BDzSmXfYdk-TpzvzW_udiL2tys6EvH8/edit?usp=sharing


Другарски поздрав до СДСМ!

Скандал: За „манипулациите“ што им ги прават македонските и албанските политичари на своите сонародници

Ај да видиме што пишува за употребата на јазиците во Уставот:

„А М А Н Д М А Н   V

1. На целата територија во Република Македонија и во нејзините меѓународни односи службен јазик е македонскиот јазик и неговото кирилско писмо.

Друг јазик што го зборуваат најмалку 20% од граѓаните, исто така, е службен јазик и неговото писмо, како што е определено со овој член.

...

Во единиците на локалната самоуправа јазикот и писмото што го користат најмалку 20% од граѓаните е службен јазик, покрај македонскиот јазик и неговото кирилско писмо. За употребата на јазиците и писмата на кои зборуваат помалку од 20% од граѓаните во единиците на локалната самоуправа, одлучуваат органите на единиците на локалната самоуправа.

2. Со овој амандман се заменува членот 7 од Уставот на Република Македонија.“

За да видиме што тоа се укинало:

„Член 7

Во Република Македонија службен јазик е македонскиот јазик и неговото кирилско писмо.

Во единиците на локалната самоуправа во кои како мнозинство живеат припадниците на националностите, во службена употреба, покрај македонскиот јазик и кирилското писмо, се и јазикот и писмото на националностите на начин утврден со закон.“

http://www.sobranie.mk/ustav-na-rm.nspx

Јасно ли е сè?

Повеќејазичноста ја имаше и во стариот Член 7, само таа беше на локално ниво. Со Уставниот амандман 5 таа освен на локално ниво е воведена и на државно ниво! Во Охрид, во 2001ва.

Сепак не разбирам, зошто Заев мораше да ги иритира Македонците со ставањето во својата програма воведувањето на повеќејазичноста, кога таа е обврска диктирана од Уставот.

Не разбирам ниту зошто Албанците сиве овие години не ги користеле институционалните средства за реализирање на напишаното во Уставот. Дали нивните политичари калкулирале и молчеле, поткупени со тендери и провизии; и цело време од 2001 го чувале ова нереализирано право како џокер за да го будат национализмот кај Албанците по потреба? Имало ли барем една претставка до Уставен суд?

Тоа е. На Балканот се случува она од смешката со лудиот и збунетиот (ви текнува?) - има мноооооогу расипани луѓе кои „манипулираат“ со простиот, збунет народ.

За потребата од вистинољубивост.

Ова е слободен транскрипт на интервјуто на Ристо Солунчев, дадено за радио Слободна Европа.

Н: - Општеството е поделено по сите основи, кој е виновен за ваквите поделби?
Р.С: - Тешко е да се бара вина кај конкретен човек или група, сите имаме удел во тоа...
Сепак би можело да се одговори на две нивоа:
1. Дали овој народ е историски... таа физиономија не е оформена;
2. Системот на политичките партии... Власта станува моќ... За раскажувањето на приказна за македонскиот народ, одговорноста за таа приказна и за затворање во едно гето на митологија, сноси власта. Во последните години дури и зачетокот на недооформената историска физиономија на Македонците е загубена. Направени синхрониски модалитети на мешање на историски настани, нема развој, туку се постави моментот дека имате некаква вредност и сте Македонци само ако се врзувате за ВМРО, а ако се врзувате за АСНОМ вие сте предавници.
Една политичка партија ја апсорбира државата и ја апсорбира и формира нарацијата на нацијата.

Н: - Колку власта треба да го сплотува народот?
Р.С: - Тоа е невозможно. Власта е моќ. Таа создава квази сплотеност за да ја засили својата моќ. Сплотеноста треба да дојде од друг субјект.

Н: - Значи дека на власта и одговараат поделбите во општеството?
Р.С: - Да.

Н: - Зошто граѓаните не се обединуваат?
Р.С: - Постои апсолутна корупција. Таа постои во власта, но власта го корумпира народот. На граѓаните им дава вработувања со плата колку да преживеат и тие се среќни со тоа, на бизнисмените им дава сигурни зделки.
Создадени се егоисти од луѓето. Девалвирани се системите на вредности. Луѓето се ограничуваат во потреба да ја дознаат вистината, тие немаат вистинољубивост, а со тоа го губат човечкото достоинство.

Н: - Како да се бориме против говорот на омраза?
Р.С: - Треба да се смени материјалот... Во однос на границите помеѓу слобода на говорот и говорот на омраза - нема проблем во критиката, дури може да се биде политички некоректен, но не смее да има повици на линч. Но, ние имаме случај кога ако се критикува создадената митолошка приказна за божјата природа на Македонците кои се пред сите останати нации, тогаш тој кој критикува е сметан за предавник. Зошто?
Затоа што оваа митолошка приказна се користи за засилување на моќта и за задржување на власта.
Луѓето критикуваат, тие бараат да не се прикрива вистината. А дури од инстанца на Претседател на државата се крие вистината, во името на некакво квази помирување.
Криењето на вистината нема да доведе до мир.
Вистината ги помирува луѓето.

https://www.youtube.com/watch?v=IUqpYx0grXA

Фер повик до сите опозициски сили, и леви, и десни и со етнички предзнак, за формирање заедничка изборна листа за изборите на 11.12.2016

Фер повик до сите опозициски сили, и леви, и десни и со етнички предзнак, за формирање заедничка изборна листа за изборите на 11.12.2016

Гледајќи дека опозицијата е обземена од лични суети и не може да се консолидира, за да може да го победи злото наречено Никола Груевски и ВМРО ДПМНЕ предлагам начин како да се формираат единствени листи на кандидати за пратеници за изборите на 11.12.2016:

1. Како најголема опозициска партија СДСM ќе има носители во сите изборните листи во сите 6 изборни единици;
2. Останатите 19 места, во секоја изборна единица посебно, се пополнуваат по лотариски систем со кандидатури од опозициските партии вклучувајќи го тука и СДСМ и независните кандидати кои треба да си состават интерни листи со кандудатури.

Предуслов:

Сите опозициски патрии мора да потпишат меморандум во кој ќе се обвзаат дека:

1. После изборите нема да коалицираат со ВМРО ДПМНЕ;
2. По добивањето мнозинство составената Влада ќе се насочи кон реализирање на деформациите во демократскиот систем наведени во извештајот на Прибе (одвојувања на партиите од државата, независно судство и медимуми, веродостоен избирачки список)
3. По 2 години ќе се распишат повеќепартиски демократски избори на кои ќе учествуваат сите политички субјекти, вклучувајќи ја тука и ВМРО ДПМНЕ (каква што ќе постои во тоа време);
4. Пратениците ќе се откажат од поголем дел од своите бенефиции (нема да наплаќаат енормни нереални суми за патни трошоци, платата ќе си ја скратат до средна плата во РМ);
5. Собранието ќе донесе закони со кои негативна пракса на вработување партиски послушници во јавна и во државна администрација ќе се искорени засекогаш;
6. ...

Поднесувањето заедничка листа нема да значи коалицирање, после изборот во Собрание пратениците остануваат насамо со својата совест.
Коцката нека реши.


За спроведување на идеите формулирани претходно веќе нема време:

https://levica.mk/2016/09/21/incijativa-izbori/
http://produktinaumot.blogspot.mk/2016/06/blog-post_30.html
http://produktinaumot.blogspot.mk/2016/07/2.html
http://produktinaumot.blogspot.mk/2016/07/3.html

Тендерски игри без граници

Тендерите за реновирање или за градба, што се распишуваат, ги добиваат „пријателски“ фирми кои што добиваат солидни суми за изведба на проектите а ги спроведуваат со максимално штедење на материјали и на работна рака (работат со несоодветни материјали, не ги почитуваат градежните прописи).

Овие практики поминуваат затоа што фирмите изведувачи се „пријателски“ па тој што треба да врши надзор не го контролира квалитетот на изведбата. Добиваат сите учесници во тендерите. Губат буџетите на јавните претпријатија, на општините; губи државниот буџет, губат граѓаните.

Никола Груевски е крадец и уништувач на Македонија, тие што го поддржуваат се негови соучесници

Никола Груевски мисли дека ја начека Македонија за џабалак и дека сè што украл ќе остане негово вечно, сиротиот тој - не знае дека животот е тркало: сега си горе - после си долу, сè што си правел - тоа ќе ти прават; сè што е твое - ќе си дојде, а сè што не е - ќе си оди.

А сироти во умот се и тие што слушаат, а се прават глуви и гледаат, а се прават глупи; кога човекот кого сме го избрале да работи во корист на нашата државата, времето, мислите и активностите ги насочува на тоа како што повеќе да украде од неа.

Државата сум јас - граѓанинот

Ако државата - тоа е Грујо, тогаш државата ни е луда и крадлива; ако имаме среќа ќе ни оди во апсана или самоубиство ќе си направи таквата држава.

Дури после тоа ќе биде - држава е секој нејзин граѓанин, затоа што секој граѓанин располага со дел од суверенитетот врз државата (читајте го Уставот на Република Македонија)

Уставот на Република Македонија е репер кај кој треба да се вратиме.

Најголема моќ во општеството има човекот; во демократските општества граѓанинот. Државата ја сочинуваат и таа постои заради луѓето.

Колку и да трае узурпацијата на власта и на моќта - луѓето ја враќаат моќта во свој посед. 

Така нека си знаат опортунистичките слуги на автократите кои пишуваат вакви учебници:

http://www.e-ucebnici.mon.gov.mk/pdf/Gragjansko_8_mak.pdf

читајќи ги, цело време се прашуваш: - Намерно ли се пласира ова, од расипаност; или од глупост и дезорганизираност на општеството во кое живееме?

И сакаш да го прашаш авторот: - Добро бе, токмак (автори: Гордана Трајкова Костова, Ксенофон Угриновски, Крсте Василевски; рецензенти: Емил Сулејмани, Анита Ангеловска и Мубеџет Ахмет), како тоа државата има најголема моќ во општеството? Можеби ја кажуваш фактичката состојба? Ама така ли е запишано во Уставот? Токмак!

И како тоа државната моќ може да биде употребена за заштита на интересите само на една група луѓе? 

Има ли рецензија во оваа држава?

Има ли Министер за образование, има ли Министер за култура, има ли Уставен суд? Или сите чекаат што ќе им каже Грујо?

Груевски го искористи плодното тло - конформизмот, опортунизмот и сеирџиството карактеристични за македонскиот менталитет, затоа е изграден цел систем врз подлости, подмнетнувања, злоупотреби, корупција, манипулации, уцени и патриотизам заменет со партиотизам.
Грујо е на врвот на таа пирамида на злото.
Грујо е персонификација на тоа зло.

Знам дека не е хумано

Луѓе, до мене ли е? До Бога ли е? До Чинка ли е? Или пак, до Латас е? А? Доволно е да го слушнам тој глас и да ми се појави инстиктивна реакција - молневито го наоѓам далечинското, насочувам и пукам. (знам дека не е хумано)

Тешки времиња

Ај што детето се плаши од својата сенка, тоа можам да разберам. Ама возрасен човек да ти каже: - Абе тешки времиња се сега, човек мора да се пази што зборува. Тоа тешко да го разберам.

Живееме во непродуктивно општество

Нашево општество не напредува - затоа што не учи. Во него не се создаваат вредносни критериуми затоа што веќе достигнатите вредности се анулираат, се обезвреднуваат („се шарлатинизираат“ како што кажува Бранко Тричковски), се создаваат нови квазивредности, по некое време и тие се рушат, се заменуваат со нови квазивредности. Сево ова се прави и од глупост, но и од расипаност - некој да добие моментален ќар, да може непречено да владее со вака уништеното општество и да жнее по 5% од провизии.

Живееме во непродуктивно општество.

Тричковски: 

„Сакам да кажам дека не се работи тука само за местење на свои луѓе на одредени позиции, туку за уништување на идејата за вредноста и за личната и општествена реализација преку шарлатинизирање на секоја позиција и на секоја вредност остварена во минатото, ова е организирана битка за сведување на Македонија на едно големо ништо“

Branko Trickovski

пред 6 часа · 

Оништожување

Еве ме повторно со омилената ми теорија на заговорот: ова со професурите на Силви бенд е дел од процесот кој треба да заврши со назначувањето на Љубисав Иванов Ѕинго за центарфор на фудбалската репрезентација на Македонија и на Есма Реџепова за плејмејкер на националната селекција на најдобрите одбојкарки. Или за примабалерина во МНТ. Програмата се спроведува под мотото: Ако се сите за се, сите мора да се за никаде!
Во тој процес Тамара веќе ја уби Нина Спирова, а оној Илиевски му еба мајка на Драган Мијалковски, Валентинчето го смачка Петрета Хаџи Бошков, Вангелчо бин Тереза се пресмета со Константиновски, Диме Спасов со Лазар Мојсов, Друштвото на писателите со Јаневски и Коневски, МАНУ со науката и уметностите, МПЦ со верата, ВМРО со Македонија. Утре ќе го стават синот на Трајкота Вељановски да предава режија на ФДУ, што ќе го принуди Унковски да дојде да поработи малку на шанкот во кафето "Корзо".
Сакам да кажам дека не се работи тука само за местење на свои луѓе на одредени позиции, туку за уништување на идејата за вредноста и за личната и општествена реализација преку шарлатинизирање на секоја позиција и на секоја вредност остварена во минатото, ова е организирана битка за сведување на Македонија на едно големо ништо

Изборите ни се потребни за да се потсетиме на Уставот на Република Македонија

„Marriage vows“ е современ термин што се употребува за ветувањето што си го даваат младоженците пред стапување во брак. Тие си ветуваат љубов и взаемна грижа "love and cherish". Постапката се појавила уште во римско време, потоа и во среден век, во Англија.

https://en.wikipedia.org/wiki/Marriage_vows

Сега, посебно во западното Христијанство, има постапка на обновување на ветувањата „Vow renewal"

При формирање на држава такво ветување е составувањето и прифаќањето на Уставот, на врховниот закон. А на кој начин се „обновуваат“ ветувањата дадени во Уставот во демократско општество? Со избори.

Значи изборите се потребни за да им се вратиме на заветите дадени во Уставот. Иако на изборите што се назначени за 11ти октомври нема да има исти услови за сите, иако на изборните листите ќе има луѓе за кои има индиции дека учествувале во злоупотреби и криминал. На изборите победува демократијата, затоа што тие на „малиот“ човек му даваат моќ да одлучува. Тие го потсетуваат дека нему му припаѓа суверенитетот над државата. Па дури и да е исплашен или поткупен, изборите ми даваат на граѓанинот чувство за одговорност за судбината на неговата држава.

Во сегашните околности, при сегашниот развој на демократската свест кај луѓето не може инстантно преку институционален пат да се вратиме кон Уставните начела, затоа што институциите се корумпирани. Па треба да се примени математичкиот метод на интерполација - последовно доаѓање до валиден резултат.

Треба да им се покаже на подржувачите на криминалниот клан на Груевски дека и избори не ги спасуваат тие што се огрешиле пред Уставот и законите, макар и да ги добијат изборите. Зошто? Затоа што ние остануваме истите и остануваме тука.

Изборите ни се потребни за да се потсетиме на Уставот на Република Македонија.

Албанскиот фактор / Faktori shqiptar

Првпат објавено од 

Коста Карев

25 декември 2015

на Фејсбук:
https://www.facebook.com/karevk/posts/10203774992015289

Дојдов до заклучок дека Албанците имаат најголем удел во создавањето и продлабочувањето на политичката криза во Македонија.

Дозволете ми да објаснам -

Вчера на албанската телевизија Алсат, албанска водителка го прашува албанскиот партиципиент во власта, албанецот Али Ахмети:

- Како дозволивте да се реализира проектот Скопје 2014, кој е моноетнички и партиски проект на ДПМНЕ?

Ахмети одговори:

- Да не ја оа е сфаќаме така работата, да оставиме времето да го даде својот суд. На секоја нација некогаш и треба можност за докажување, така и ние го изградивме споменикот и плоштадот „Скендербег„

На тоа водителката му врати дека се работи за еден споменик наспроти стотици од друга страна. Ахмети продолжи да се оправдува.

Зборуваме за тој Ахмети кој во 2001 убиваше Македонци, се бореше против, според него, неправдите што му ги нанеле тие. Значи, истиот тој Али сега стана многу кооперативен, голем демократ и државник. Или и тој е уште еден држалник за власта и опортунист? Јас мислам дека дека вистината се крие во ова второво - Ахмети слепо сака да се одржи ој криминалво коалиција со криминалната ДПМНЕ затоа што, веројатно, и неговата ДУИ има удел во тој криминал, само што тој не беше изнесен во јавност од калкулаторот Зоран Заев.

А зошто Зоран Заев калкулира со изнесување на вистината за Македонија во јавност? Зато што е политичар, и главна цел му е доаѓање на власт, а за да дојде на власт, во околностите какви што се потребен му е „партнер„ од албанските партии. А тука да ја спомнеме најголемата „опозициска„ албанска партија ДПА и нејзиниот лидер Мендух Тачи, кој му вети вечна верност на Мијалков; тоа ли е „партнерот„ за калкулаторот Заев? Не. Затоа Заев не сака да ги расипе одностите со ДУИ, макар и имал индиции за нивни криминали.

Значи Албанците учествуваат во создавањето на политичката криза со потенцирањето на етничкиот концепт во градењето на државата наспроти граѓанскиот;

и учествуваат во продлабочувањето на политичката криза со останување во криминалната коалиција со ДПМНЕ, веројатно поради заедничките криминали (во нормално демократско општество премиерот за кого има индиции за направен криминал би изгубил поддршка од коалициските партнери, па би се избрала нова влада од истиот состав на пратеници или од пратениците избрани на наредните избори).

Решението за политичката криза во Македонија повторно лежи во албанскиот фактор. И кај Албанците, како и кај Македонците треба да се формираат нови и чисти политички субјекти кои ќе излезат во прв план. А најдобро за сеопштиот развој на Македонија (за развој на демократијата кој ќе повлече и економски развој) е формирање на вистински демократски и неетнички политички партии.

ЗБИРШТИНА ГЛУПОСТИ

Мака ми е од глупоста македонска.
Решив да не трошам време детално да образложувам зошто мислам дека нашето величење на ликот и делото на Александар III Македонски (Велики) е глупост. Но еве накратко:

1. Се фалиме дека имаме предок кој бил голем војсководец, освојувач. Тој со својата војска напаѓал други држави и ги ограбувал. А ние се лажеме себеси дека тој ширел култура - ГЛУПОСТ

2. Ако веќе ширел култура, ширел хеленистичка култура, како што кажа и тетката од видеото, не ширел македонск а култура. Тетката од видеото правеше дистинкција помеѓу хеленистичка и хеленска култура и се тешеше со тоа што Сашко наш ширел хеленистичка, а не хеленска култура - ГЛУПОСТ

3. Александар им се поклонувал на разните божества во кои верувале покорените народи, прифаќал и нивни обичаи (значи култура), бил космополит, протежирал мешање на разните народи со неговиот. Сето тоа е кажано во видеово. А сега ние, сегашните Македонци сакаме да се претставиме како наследници на Александар Македонски (Велики), но како „чисти“ Македонци. Нашата генеологија е недопрена од залагањата за мешање на народите на Сашко наш, нашите обичаи и култура се зачувани во најчиста форма и датираат од времето на создавањето на светот (деветиот ли ден беше кога се создадени Македонците? Тоа Тентов АРИСТОТЕЛ треба да го прашаме) - ЗБИРШТИНА ГЛУПОСТИ

Фолклор

Народот сам се суди и сам се осудува на ропство, прво едната половина народ им овозможува на политичарите да го крадат сиот народ за ситни бенефиции, потоа другата половина. Таков е нашиот фолклор. Напред, назад - пак на исто место.

Ориентир

Кога ќе се отиде во погрешна насока, кога ќе се изгуби ориентација за тоа каде треба да се оди, изгубениот би требало да се врати на претходната позната позиција. Тоа како функцијата restore на компјутерот. За нашето општество таква сигурна локација е донесувањето на Уставот на РМ. А во Уставот пишува дека Собранието е претставнички дом на граѓаните, не на политичките партии, дека судството е независно, не партизирано, дека Претседателот на државата има ингеренции да ги контролира сите состојби во државата, а не да биде приврзок на партијата на власт...

Треба да се ослободат институциите од окупацијата, да се намали силата на партиите, да се ослободат пратениците, а за тоа треба да се смени изборниот модел. Ова ако сакаме да ги превенираме понатамошните проблеми и да ги решиме работите на цивилизиран начин, преку институции, во спротивност анимозитетот само ќе расте до точка на физички судири.

Доволно ли е јасно?
Нешто слично пишував и тука за религијата:
http://bozetukalisi.blogspot.mk/2015/01/blog-post.html

И јас сум народ

Политичарите се итри и перфидни, тие го држат простиот и наивен народот во економско ропство. Прв чекор кон промена на ваквата ситуација е нејзиното осознавање и осознавање на причините кои доведоа до неа - поставањето анамнеза, па поставање дијагноза. Непризнавањето на фактите дека мнозинството луѓе не размислуваат со сопствениот интелект (едноставно ставени се во позција да немаат време да го прават тоа; туку со нив се манипулира преку медиуми и со уцени во однос на материјалната егзистенција) ќе ги остави состојбите такви какви што се.

Со самото тоа што луѓето кои критикуваат се ставаат на друга страна од народот (а и тие луѓе се народ, и тие живеат во оваа општествена заедница) се открива фактот дека ова наше општество се деградира, народот веќе не е хомоген и не е единствен; луѓето (граѓаните) не исти пред законот и пред институциите; општественото богатство (во нашиот случај - сиромаштија) не се распределуваат подеднакво.

Значи, кога кажувам дека народот е прост - констатирам состојба која сакам да ја променам, а не навредувам. Навредувањето не е продуктивно. И зарем би се навредувал себеси? И јас сум народ.

Грев ли е тоа да се каже: Народот е прост и наивен, а политичарите се итри и расипани

Мнозинството политичари (а кај нас и новинари) се итри, интелигентни, лицемерни лажговци и крадци. Простиот народ би требало да се пази од нив.

Опозицијата е лоша, треба итно да го ставиме Грујо во опозицаја - да покаже како треба да се опозиционира

Нека биде по дпмновечко, во право се - опозицијата е виновна за сè. Ама опозицијата не можеме да ја смениме, а позицијата (Грујо, де) можеме. Кога ќе се смени позицијата - тогаш ќе се смени и опозицијата. Тогаш сегашната позиција ќе биде во позиција да покаже како тоа правилно и конструктивно треба да се биде опозиција.

Значи додека Грујо биде во позиција да краде и да не биде казнет за тоа - до тогаш ќе ја имаме истава (деструктивна, некооперативна) опозиција.

Луѓето не разбираат дека политичарите се само времени менаџери (раководители, управувачи, директори) а не сопственици на државата

Мнозинството луѓе во Македонија не го разбираат концептот на демократијата. Тие поаѓаат од својот посесивно - непочитувачки менталитет и сметаат дека на избори се добива сопственост врз државата и врз сите нејзини граѓани. Не разбираат дека изборите претставуваат делегирање одговорност од граѓаните врз пратениците, кои иако сто се избрани од пратеничка листа на партија, не се поседувани од неа и располагаат со својот човечки интегритет и право на самостојно дејствување. Истото важи и за членовите на Владата која се избира и би требало да одговара пред колективниот раководен орган (парламент, собрание); и тие се индивидуи кои располагаат со свој интегритет, со право самостојно да одлучуваат, но и да сносат одговорност за своите одлуки. Да го спомнеме тука и институтот Претседател на држава, кој би требало да биде врховен коректор на сите процеси во државата.

Ова што се случува кај нас е свесно откажување од сопствениот интегритет и персоналитет и од страна на пратениците и од страна на членовите на Владата - во корист на автократска партија. На тој начин сите демократски механизми, до чие осмислување човечката цивилизација поминала илјадници години, се бајпасирани, занемарени, опструирани и оневозможени.

Ваквиот систем само привидно е демократски, од причини што се спроведуваат повеќепартиски избори и постои парламент, всушност владее автократија, хегемонија - царство.

Од неразбирањето на функционирањето на демократијата произлегува и неразбирањето на функцијата на политичките партии и улогата на политичарите во едно демократско општество. Луѓето не разбираат дека политичарите се само времени менаџери (раководители, управувачи, директори) а не сопственици на државата; и дека политичките партии се само здруженија на граѓани кои сакаат да превземат одговорност а не се колектори на моќ кои ги преземаат ингеренциите и прерогативите на државата.

Текст од 2005та година: „Незадоволни и незадоволени“ или „Болести на здравиот разум“

Ве молам прочитајте. Ова е мој стар текст, деновиве ми дојде мисла да го препрочитам и да го ставам на оваа платформа. Во текстот како да се опишани тековните состојби во нашето општество, но, ќе се зачудите - текстот е напишан во 2005та година; дел од него е излезен во дневниот весник Време, во двобројот од 29ти и 30ти октомври 2005та година.

За 11 години не сме нашле начини како да ги поправиме девијациите во нашето општество, а навистина е страшно што состојбите што ги евидентирав тогаш денес станаа алармантни:

„Незадоволни и незадоволени“ или „Болести на здравиот разум“

Едно е сигурно, а тоа е дека повеќепартискиот систем во Македонија не заживеа продуктивно. Сè се сведува на тоа на какво тло ќе падне некое семе и при какви услови, соодветно на тоа ќе никне или не, ќе расте ќе се развива и ќе даде плод, или не.

Во нашиот случај повеќепартискиот систем постои, тоест никна, но во наши конкретни услови и на наше конкретно тло дојде до негова деформација.

Оваа ситуација продолжува, односно, нашиот политички систем расте, се развива деформирано и ни дава сосема непотребни, дури и штетни плодови.

Партиите и партизацијата се навлезени во сите животни сфери што е непродуктивно и го кочи развојот на општеството. Партиските интереси го сузбиваат квалитетот односно го супституираат со медиокритет, тие прекинуваат процеси за чија консолидација се губи време.

Партизацијата влијае врз и без тоа проблематичен ментален склоп на луѓето, тие се збунети и искомплексирани, настроени негативно едни спрема други. Партизацијата ги влошува меѓучовечките односи, негативно влијае врз одговорноста на граѓанинот пред државата и нејзините закони, доаѓа до нерамноправност на граѓаните пред законот.

 Партиските или коалициските решенија ги супституираат државните институции и нивното право и обврска да ги решаваат работите на начин регламентиран со закон. Се нарушува основното правило за независност на законодавната, извршната и судска власт една од друга.

Партиските олигархии одат рака под рака со бизнис елитата а може да зборуваме и за нивна кохезија, нема слободен бизнис, има манипулации при кои се користи власта за паразитски да се профитира на државна сметка.

Проблемите не се решаваат систематски, нема државна стратегија, туку тогаш кога ќе се зголемат енормно, ќе пуштат метастази и ќе се поврзаат со други нерешени проблеми, дотогаш држани под тепих, (така поврзаните проблеми институциите на системот веќе не можат да ги решат без да се поремети некоја друга на лабилен начин направена рамнотежа) на сцена доаѓаат партиските елити и донесуваат компромисни привремени решенија.

Ваквите решенија предизвикуваат понатамошна поделеност и нетрпеливост меѓу народот по сите можни основи: национална, политичка, класна, дури и религиска. Се нарушуваат критериумите, моралните норми и системи на вредности.

Создадено е неорганизирано и непродуктивно општество – не создаваме нови вредности ниту материјални ниту интелектуални ниту физички.

Додека ги има причините ќе ги има и последиците – додека институциите на системот не ја реализираат намената на своето постоење, да се сузбијат корупцијата, непотизмот, економскиот криминал, паралелно со тоа да се подобрува животот на граѓаните, да се донесат закони во тој план, истите безусловно да се применуваат на  целата територија и во однос на секој прекршител, сè дотогаш ќе немаме хомогена, неосетлива на поларизација, политичка нација, а ќе имаме еден куп разединети партиски нации.

Постоењето на хомогена политичка нација ќе донесе стабилност во сите можни аспекти, што претставува предуслов за развој.

Само тогаш нашето стопанство ќе стане продуктивно, тогаш ќе станеме интересни за надворешни инвестиции, тогаш и нашите банки ќе ги инвестираат средствата депонирани кај нив во нашата индустрија, каматните стапки ќе паднат, тогаш ќе ни се отворат вратите на Европската унија.

Не претендирам на тоа дека ова е единствен начин да влеземе во Европска унија. Возможно е, но мало веројатно Европската унија да не прими на мала врата, поради некои политички причини, со што нè залажуваат неколкуте последни наши владини врвови, но дури и во тој случај ќе мораме да си ги решиме сите наши проблеми или нашиот влез ќе биде провизорен и никаква промена од него нема да осетиме. Значи, оваа втора варијанта претставува одложување на неизбежното, со таа разлика што сите ние губиме време, животот поминува покрај нас додека ние очајнички се трудиме да преживееме од денес до утре.

На ова место ќе искористам прилика и ќе им укажам на сите, независно во какви бои гледаат, дека секогаш спасението на давеникот е во прв ред во негови раце. Давеници сме сите ние, а спасението ни е освестување и дејствување, што значи дека треба

·  да ја осознаеме состојбата во која се наоѓаме;

·  да ги утврдиме причините кои доведоа до неа;

·  и да смислиме ефективни и продуктивни мерки за дејствување.

Без сомнение после последната напишана реченица ќе се јават гласови на неодобрување, ќе ми речат дека состојбата е стабилизирана, живееме солидно, се наоѓаме на чекор од влезот во НАТО и во ЕУ. Јас се сеќавам, се сеќавате ли и вие почитуван мој читателе дека со такви лаги, само со други шари, не хранеше и претходната влада? И таа пред неа? И така од почетокот.

Да погледнеме околу себе. Како живееме ние?

Што може да си дозволи просечно ситуиран македонски граѓанин? Преживување, само тоа. Зошто ни е тогаш чудно кога луѓето стануваат нервозни, агресивни, искомплексирани, нетрпеливи кон било што и кон било кого?

А каде тоа живееме? Видете ја целата инфраструктура. Сè е дотраено, несоодветно или едноставно го нема: Автобусот падна во амбис зошто не беше технички исправен - како и  9/10 од сите автобуси; пациентот умре чекајќи неколку дена ред да го прегледаат со софистицирана опрема подарена од Кралството Холандија; брзата помош доаѓа по три часа или воопшто не доаѓа (возилото не е исправно после 30 годишна амортизација по издупчените улици); противпожарна екипа со поглед го испраќа објектот во пламен – во првиот случај не можеа да стигнат до објектот поради тесната улица од која секој жител грабна по некој сантиметар, па сега тука може да помине само возило со две тркала, а во вториот случај екипата ја немаше соодветната опрема, па војниците против пожари дојдоа само да ја евидентираат состојбата, не побараа помош од своите колеги од соседниот град затоа што проценија дека пожарот брзо се шири и нема потреба од дополнително вознемирување.

Такви примери има милион, само слепиот нема да ги види и само глупиот ќе се согласи дека таа состојба е нормална и не треба да се менува.

Кај нас нештата се менуваат само ако се добие грант, донација или кредит од некоја поцивилизирана држава од нас. Значи нивното општество е така организирано што создава вишоци на вредност со кои можат да ја закрпат и нашата немаштија. А ние не можеме да си ги покриеме ни најосновните потреби, па стоиме со испружена рака. До кога? Зарем не е срамота да зависиш од други? Каде ни е тогаш националното чувство, кое е толку јако кога го мразиме соседот малку поинаков од нас?

Зарем не е јавна тајна дека поголемиот дел од жителите на Македонија, барем оние што не се врзани до државното поило, за главна цел и главно достигнување во својот живот ја сметаат емиграцијата од државата? Од што, прашувам, од убав живот ли се иселуваат луѓето од родната грутка, од сопствениот народ, јазик и култура? За, таму некаде, далеку, да копнеат, да се мачат за да се навикнат на новата средина, да работат пониско квалификувана работа од степенот на образование што го стекнале во Македонија. И покрај тоа нашите луѓе се враќаат ретко и тоа само на кратко за да ги видат роднините што останале тука или за да ни покажат што постигнале во новата средина додека ние што останавме тука тапкаме во место.

Од многу луѓе имам слушнато дека треба да дојде до освестување на народот и дека треба да се разбудиме – тоа е правилно. Неправилни се размислувањата околу методите за дејствување за да настане тоа.

Едни, партиски заслепени, единственото решение го гледаат во доаѓањето на нивната партија на власт, па чекаат избори. Тие не ја гледаат големата слика а донесуваат суд врз основа на тој мал дел од сликата што ја гледаат. Зарем за сиот наш транзициски период не се изредија сите на власт, и наши и ваши и нивни?

И што се менуваше? Доаѓаа нови физиономии со нови празни џебови за полнење, кои повторно бараа трпение од народот и повторно ги обвинуваа своите претходници за сè. Си земаа алиби и продаваа демагогија цел мандат.

Други луѓе како решение на напластените проблеми предлагаат радикални мерки. Како минимум се предлага да се урне владата со улични методи, со големи протести, митинзи и негодување. Програмата максимум опфаќа револуционерни мерки со сè до што може тоа да доведе: хаос, беззаконие, смрт на многу луѓе, уништување материјални добра, потврдена констатација дека на оваа територија живеат диви и нецивилизирани луѓе. За каков напредок и развој, за какви инвестиции тогаш ќе зборуваме? А и каде е гаранцијата дека новата власт според начинот на владеење и според последиците од тоа владеење ќе се разликува од постоечката?

Сè изнесено погоре претставува само евидентирање на состојбите, збир на причинско – последични врски без конкретна стратегија, објективи и тајминг за дејствување. Оставен во ваква форма овој текст ќе претставува осамен крик во пустината или во најдобар случај и доколку има некое ехо од него - тој ќе се протолкува како демагогија или како политички маркетинг (и покрај тоа што никаде во текстот не е наведена ниедна политичка партија туку е набљудуван политичкиот повеќепартиски систем во целина и во сиот период на неговото постоење кај нас). Поголемиот дел од нас размислува во боја - што е добро. Лошо е што постојат само две бои кои поголемиот дел од нас ги гледа па така секој интелектуален крик се маркира и арогантно се тргна на страна само ако не ни се допаѓа бојата којашто сами ја нанесовме, едноставно ја заташкуваме таа порака. Пораката пак, со соодветна боја ни ги заслепува очите па ја примаме за догма, за свето партиско писание.

За да има ефект од моето трошење зборови, мастило и хартија и за да може сето досега кажано да придонесе состојбите да се изменат драстично на подобро предлагам да се дејствува во следните насоки:

ВАЖНО:

1. Треба да се внесат евидентни корективи во нашиот политички систем со воведување дополнителна контрола врз работењето на владата. До тоа ќе се дојде со внесување антагонизам помеѓу владата и собранието. Сите пратеници, независно дали му припаѓаат на мнозинството во парламентот или не, треба да бидат критички настроени спрема владата што ја избрале, за владата да биде цело време набљудувана и коректирана. Ова е можно со ослабување на врската на пратениците со нивните матични партии а со засилување на врската на пратениците со нивните избирачи. На избори избирачот има право да го казни пратеникот што не работел во негов интерес со тоа што нема да гласа за него но за поголем дел од пратениците тоа не им претставува проблем. Тие за време на својот мандат си ги остваруваат своите интереси, носат закони во своја корист, сами си ги определуваат материјалните примања кои во моментот за наши услови се енормни, ја користат својата позиција за водење нелојални бизниси. Да наведам дека дел од пратениците не се избрани од народот туку се избрани според пропорционални партиски листи па соодветно се чувствуваат одговорни единствено пред партиските врвови. Предлагам целосно мнозински систем. Во тој случај секој пратеник ќе биде врзан со конкретна изборна единица односно со избирачите во таа изборна единица.

2. Предлагам начинот на избор, реизбор, отповикување и примањата на пратениците да бидат дефинирани со закони коишто ќе бидат донесени на референдум. Ни требаат пратеници кои ќе бидат испосници во текот на својот мандат.

3. Примања на пратениците да не се разликуваат од просечните примања во државата. Но паралелно со тоа предлагам обилно да ги наградуваме нашите пратеници во случај на реизбор, толку добро за да не измислуваат други начини да дојдат до пари во текот на својот мандат; на пример сума од поредокот на 50000 евра (самиот реизбор на пратеник избран преку мнозински изборен систем покажува дека граѓаните што го избрале се задоволни од неговата работа во претходниот мандат). Оценка на работата на пратеник што по своја слободна волја реши дека не сака да се кандидира на наредните избори би се извршила на тој начин што гласачкото ливче ќе се дополни со прашањето: Како ја оценувате работата на досегашниот пратеник (име и презиме); и можност за одговор: позитивно или негативно. Пратеникот ќе го добие материјалниот бонус ако мнозинство од излезените гласачи одговорат позитивно. Иста постапка би се спровела и за пратеник што го изгубил статусот пратеник: отповикан е, починал или на друг начин му престанал мандатот при што евентуалниот бонус би му бил исплатен за периодот на работа, лично или на неговите роднини ако се работи за починат пратеник.

4. Покрај тоа потребна е дополнителна законска регулатива за дејствување против тие пратеници кои нема да се однесуваат како што се очекува од нив, односно ќе ја злоупотребат функцијата. Потребна е можност за отповикување на пратеникот во текот на мандатот, доколку избирачите во соодветната изборна единица од која е избран покренат иницијатива за тоа. На тој начин во парламентот ќе седат 120 борци за нашите права, односно за нивните пари.

5. Предлагам присуството на сите пратеници на секоја собраниска активност да биде задолжително, кога тоа не е случај - автоматско отповикување на пратеникот според деловникот на собранието (Пратеникот е избран од нас за да ги застапува нашите интереси во Собранието. Ако тој не се наоѓа во Собранието, значи дека не ги застапува нашите интереси, туку нечии други, па следствено ние би требало да избереме друг свој претставник наместо постоечкиот).

6. Предлагам повлекување на политичките партии и минимизирање на нивното влијание во сите институции на системот, од сите градови и нивно затворање во Парламентот. Единствена цел на една политичка партија треба да претставува избор на што поголем број пратеници со нејзина провиниенција и формирање мнозинска влада. Не одобрувам постоење на ограноци на партии или уште полошо наречени партиски штабови, не гледам никаква генерална корисност од нивното постоење за општеството во целина. Ним може да им се дозволи работа само во предвечерје на парламентарните избори, па тие ќе се занимаваат со организирање кампањи, лепење плакати и постери. Треба добро да се размисли околу распуштање на подмладоците на партиите со што ќе се придонесе кон воспитување слободномислечки неискомплексирани граѓани.

7. Не одобрувам партиски настап при избор на градоначалници, општински советници и претседател на државата. Партиската припадност, доколку таквата ја има, е лична работа на секој поединец предложен на било која од наведените функции. За негов избор треба да биде валидна само неговата способност за извршување на функцијата на која што се кандидира. Предлагам непартиски локални и претседателски избори тоест кандидатите за претседатели, за градоначалници и за општински советници да не бидат предлагани од партиите туку од групи на граѓани преку депонирање потписи во подрачните единици на министерството за правда. Партиите на никаков начин дури ни на посреден начин да не учествуваат во изборната кампања. На гласачкото ливче треба да бидат наведени само имињата и презимињата на кандидатите.

8. Предлагам  да се донесе закон со кој ќе му се забрани извршувањето на определена функција или професија на граѓанин за кој во редовна судска постапка ќе се докаже дека ја злоупотребил функцијата или постапувал непрофесионално, што повлекло непоправливи последици.

9. Предлагам воведување политичка нација Македонијанци, која ќе биде унија на сите граѓани на Македонија. Со што конечно ќе се интегрираат и ќе се хомогенизираат сите граѓани. Сите ќе ги признаваат и почитуваат: државното знаме, грбот и химната. Пред било кој да реагира да се потенцирам дека нас фактички и сега не нарекуваат Македонија + н + ци луѓето што говорат англиски, тие не нарекуваат Macedonia + n + s. Еднина од Македонијанци е Македонијанец односно Macedonian на Англиски. Етничката нација Македонци и во еднина Македонец на Англиски јазик треба да се произнесува како Macedons и Macedon соодветно.

10. Предлагам избор на национално знаме на Македонците кое ќе биде истакнувано според новиот закон за симболи. После уставните промени во 2001 година и донесување на законите поврзани со охридскиот договор Република Македонија е дефинирана како граѓанска држава. Државното знаме на Република Македонија е знаме на сите нејзини граѓани. А со новиот закон за симболи секоја заедница во Република Македонија има право да избере знаме со кое ќе се поистоветува. Наспроти помалите заедници, кои си избраа знамиња и гордо ги веат според новиот Закон, мнозинскиот Македонски народ нема свое национално знаме со кое би се поистоветувал само тој. Со избирање на национално македонско знаме другите заедници ќе почувствуваат поголема поврзаност со државното знаме на Република Македонија, што сега не е случај. На тој начин може да се врати во функција првото македонско знаме, или пак ќе се избере друго, за што ќе решат сите Македонци по род.

Ако некој смета дека наведените предлози нема да продуцираат подобар и посигурен живот во Македонија, нека наведе зошто, а може да наведе и свои размислувања ако ги смета за подобри па сите заедно да видиме дали во нас има критична маса за дејствување.

Константин Карев