Досега демократското општество не смислило посигурен начин на кој граѓаните ќе изберат кој, во определен период, ќе раководи него, отколку гласањето. Начинот на избор делува навистина смешно и подложен е на злоупотреба од страна на итри интелицентни луѓе:
* Политичкиот субјект вербално и преку пишана програма „ветува“ како ќе го води општеството;
* Граѓаните го избраат на однапред определен период, а немаат начин да го натераат политичкиот субјект да ги одржи „ветувањата“ и немаат начин како да му го одземат врачениот врз основа на ветувањата мандат;
* Политичкиот субјект, од позиција на политичка моќ, има можност да го корумпира општеството и да влијае врз неговите контролни механизми, какви што се јавното мислење и судството.
И покрај сета несовршеност на системот на избори, на нив треба да се гласа. Негласањето е последица на несакањето ментално да се посветиш на сложената одлука што треба да ја донесеш. Малодушноста е таа што му кажува на „малиот човек“ дека од него ништо не зависи, но со негласање може само да се одложи гласањето и не може да се очекува дека тоа ќе предизвика грижа на совест кај луѓето што немаат совест (повеќето политичари).
No comments:
Post a Comment