Атрофирани општествени демократски механизми

Секој избран политичар работи како што знае и може или како што не знае и не може (на изборите, најчесто, избираме врз основа на имагинарната слика којашто политичарите ја прават околу себе, нивните ветувања и негацијата, во повеќето случаи на личноста на опонентите) па после тоа ги користи механизмите на власта за да им наметне на луѓето мислење дека тоа што го направил е најдоброто што би можело да се направи во тие околности.

За да се дојде поблиску до вистината треба да има сопоставување на друга реалност, други начини на решавање на проблемите, здрава дебата во општеството. Дебата во која на конкретната тема ќе го дадат своето мислење експертите, упатените новинари, луѓето од засегнатата фела.

Кај нас повеќето луѓе ја ставаат својата професионалност во втор план (или не ја поседуваат) па, водејќи се од материјални интереси застапуваат нечија позиција. Значи ние имаме поделени по табори експерти, новинари, стручни лица...
http://blogatash.wordpress.com/2010/01/05/%D0%B5%D0%BA%D1%81%D0%BF%D0%B5%D1%80%D1%82%D1%83%D1%82%D0%BA%D0%B8/

Никој нема „да ја оправи работата“ ако не знае, не може, ако општествените механизми не ги вадат неговите дела на видело, па политичарот да биде натеран да дава подобри резултати во страв дека ќе ја изгуби поддржката на народот.
Мора да проработат општествените механизми на самоконтрола. Како да се направи тоа не знам ни сам, но знам дека мора да има драстична промена во начинот на владеење. Не смее да ни се повторува истото, па цело време да се бара за виновник некој од претходниците или да се споредува некој политичар на функција со минорните постигнувања на неговиот претходник.

Граѓаните на Македонија заслужуваат подобар живот.