Колаборација

Има разлика. А разликата е во секого од нас. Разликата е во тоа колку цврсто си се изградил, што може да те поколеба, до каде си спремен да одиш и која е целта на твоите дејствија.

Постои стратегија на фронтална борба '¡No pasarán!'
http://en.wikipedia.org/wiki/They_shall_not_pass
во која директно се конфронтираш со противникот. Тогаш има дефинирана линија на фронтот, се знае во која насока треба да се дејствува и нема друга интеракција со противникот освен негово уништување во моментот кога тој ќе тргне против тебе.
Од една страна оваа стратегија е добра затоа што има јасна насоченост и дефинирана конфронтација, па конфликтот кога - тогаш ќе ескалира и ќе доведе до промена на состојбите.
Од друга страна фронталната стратегија не е интерактивна - ти не располагаш со информации и средства со кои би можел да се бориш поефективно. Затоа отсекогаш се применуваат и стратегиите на собирање информации, шпионирање на редовите на непријателот од блиску. Но при блиска интеракција постои шанса да ги промениш ставовите, градбата во тебе да се урне и да преминеш на другата страна (нагон за сочувување), при што секога ќе најдеш „логични„ оправданија за својата постапка. 

Значи накратко: државата е наша, на сите нас, нејзе и даваш и од неа бараш, ако добиваш нешто од државата, не го добиваш од конкретните политичари и не се ставаш во зависност од нив.