Monday, April 21, 2014

Нападни... пренападни (не е повик за акција. Реакција е.)



Нападни сте, пренападни. Колку да се обидувам да бидам реален и неутрален - веќе не ми оди. Па, го преземам ризикот да ме обоите во некоја партиска боја.
А ако, мене како на неопределен, ова однесување ми изгледа нападно, како ли се чувствуваат граѓаните на оваа држава што ја поддржуваат опозицијата? Малиот човек се чувствува како под тортура, секој ден од сите можни страни до него допираат вашите убедувања за тоа колку убаво се живее во нашава државичка.  А тој, малиот човек не чувствува ништо од тоа - на сите им е добро, само нему - не.

Тоа што сите го забележуваме е дека вие лавовски дел од медиумите ги имате з
aпоседнато. Ги имате излепено градовите и селата со плакати. Ја поплавувате Македонија со летоци за време на предизборниот молк. Имате река од платени реклами на Фејсбук. Што ли уште имате смислено?

Да, има разлика - власта е слатка, функционерските плати се добри. Власта овозможува да си вработувате свои членови, да си делите тендери меѓу себе. Да, има разлика - без власт би ги изгубиле сите тие предности.

И да, има разлика - Амди Бајрам ви беше коалициски партнер; и пак ќе ви биде. Пишувам
ќе ви биде затоа што сте на пат да ги добите изборите. А како да не ги добиете кога целиот државен апарат е ставен во функција на вашата кампања и сите демократски механизми се суспендирани. Како?
Нема начин
, барем додека не се дискредитирате самите, но тогаш ќе ја доведете мојата држава во незавидна позиција.
Или пак, моиве забелешки и согледувања се субјективни? Или, можеби, ништо не разбирам од тоа што се случува околу мене?
А можеби спијам и сево ова го сонувам како кошмар? Само, зошто тогаш сѐ уште не сум се разбудил? Нели се будиме на најлошиот дел? Е па, изгледа најлошиот дел сѐ уште не сум го изгледал, не сум го докошмарил.

No comments:

Post a Comment